Pozwólmy sobie pomóc!
Syndrom DDA, czyli Dorosłych Dzieci Alkoholików, odnosi się do nas – tych, którzy wkraczają w dorosłe życie z bagażem doświadczeń wyniesionych z domu alkoholowego. Bardzo potrzebujemy bezpieczeństwa i równowagi, które pomagają nam odnaleźć się w świecie. Jako DDA wypracowaliśmy wzorce postępowania, które były potrzebne w naszej rodzinie, ale przeniesione do dorosłego życia często stają się źródłem problemów.
To, co pomagało nam przetrwać w dzieciństwie, teraz przeszkadza w naszych relacjach partnerskich, zawodowych i przyjacielskich. Często doświadczamy bólu i niezrozumienia, zastanawiając się, dlaczego życie przynosi tyle trudności i dlaczego nie daje nam satysfakcji, mimo naszych starań.
Plan leczenia
Gdy jedna osoba w rodzinie zmaga się z chorobą, wszyscy jej bliscy również odczuwają jej skutki. Dzieci są szczególnie podatne na wpływ dorosłych i często bezradne wobec sytuacji panującej w domu. Dorastając w dysfunkcyjnej rodzinie, mogą wejść w dorosłość z różnorodnymi trudnościami.
Osoby z syndromem DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików) często z trudem budują relacje międzyludzkie, szczególnie z potencjalnymi partnerami. Bardzo często angażują się w związki z osobami uzależnionymi, ponieważ czują się bezpieczniej w znanym im schemacie i obawiają się nieznanych, nowych sytuacji. To, co znajome, bywa łatwiejsze do zaakceptowania, a dodatkowo ich potrzeby często przyciągają osoby odpowiadające temu wzorcowi. Przepracowanie przeszłych traum i nieprzyjemnych wspomnień jest kluczowe dla zamknięcia tego etapu życia i rozpoczęcia nowego. W tym procesie terapia jest nieodzownym wsparciem.
Objawy syndromu DDA obejmują:
- niską samoocenę i poczucie bezwartościowości,
- odczuwanie cierpienia i krzywdy,
- poczucie osamotnienia,
- poczucie winy,
- trudności w wyrażaniu i okazywaniu emocji,
- problemy z rozpoznawaniem i wyrażaniem własnych potrzeb,
- trudności w budowaniu głębokich i trwałych relacji,
- trudności z przeżywaniem radości, zabawy oraz relaksu,
- wrogość i brak zaufania do innych,
- lęk przed bliskością oraz obawa przed odrzuceniem,
- problemy z przestrzeganiem własnych i cudzych granic,
- skłonności do nadmiernej odpowiedzialności, kontroli oraz perfekcjonizmu,
- silną potrzebę kontrolowania otoczenia,
- tendencję do izolowania się oraz skrytość,
- zachowania charakterystyczne dla osoby podatnej na rolę ofiary.
Skontaktuj się z Nami
Uzależnienie jest bardzo złożoną i niszczącą chorobą, a jej skutki mogą być po prostu druzgocące.
Potrzebujesz pomocy dla siebie lub bliskiej osoby?
Zadzwoń lub napisz.
Objawy syndromu DDA obejmują:
Ośrodki Vita Nova tworzy zespół profesjonalistów, którzy wspierają między innymi nas – Dorosłe Dzieci Alkoholików.
Jak rozpoznać syndrom DDA u siebie lub bliskich?
Oto przykłady sposobów myślenia, które mogą charakteryzować osoby dotknięte tą dysfunkcją.
Co myślimy o sobie jako Dorosłe Dzieci Alkoholików?
- Obawiamy się, że jeśli ktoś dogłębnie nas pozna, może przestać nas cenić i lubić.
- Gdy pojawiają się konflikty z bliskimi, mamy lęk przed odrzuceniem i porzuceniem.
- Trudno nam budować i utrzymywać harmonijne, głębokie relacje z innymi.
- Mamy problem z otwartym wyrażaniem swoich uczuć i emocji.
- Czujemy obawy przed wyrażaniem gniewu i często unikamy okazywania złości.
- Żeby czuć się bezpiecznie, mamy potrzebę kontrolowania sytuacji, w których się znajdujemy.
- Obawiamy się, że silne uczucia mogą nas nadmiernie pochłonąć i przysłonić nam siebie.
- Mamy trudności z dzieleniem się odpowiedzialnością: często bierzemy wszystko na siebie lub się wycofujemy.
- Potrafimy być lojalni nawet wobec osób, które na to nie zasługują.
- Odczuwamy silne poczucie odmienności i izolacji wśród innych ludzi.
- Surowo oceniamy siebie i swoje działania.
- Trudno nam się rozluźnić i spontanicznie cieszyć z beztroskich chwil.
- Czasami odruchowo kłamiemy, mimo że nie ma ku temu potrzeby.
- Zdarza się, że rezygnujemy z działania, mimo początkowego zaangażowania.
- Mamy tendencję do intensywnego poszukiwania aprobaty i potwierdzenia własnej wartości.
- Często podejmujemy decyzje pochopnie, bez rozważenia innych opcji.
- Pojawiają się w nas wątpliwości co do tego, co jest w życiu „normalne.”
- Nie odczuwamy satysfakcji w stabilnym, spokojnym życiu.
- Łatwo doświadczamy poczucia skrzywdzenia.
- Kiedy przeczuwamy zagrożenie, staramy się nie myśleć o nim, utwierdzając się w przekonaniu, że wszystko jest w porządku.
- Mamy skłonność do angażowania się w związki z osobami, które potrzebują naszej pomocy.
- W trudnych momentach czasami trudno nam dostrzec, że nie jesteśmy już w stanie nic więcej zrobić.
- Odczuwamy przygnębienie bez wyraźnego powodu.
- Zmiany w życiu kojarzą nam się ze stratą.
- Czujemy, że coś blokuje naszą spontaniczność i utrudnia wyrażanie uczuć.
- Uważamy, że nie mamy prawa zajmować się swoimi potrzebami.
- W trudnych chwilach wolimy sami przejmować najważniejsze zadania, nie ufając, że inni sobie poradzą.
- Staramy się nie poddawać momentom słabości.
- Mamy skłonność do przypisywania naszych sukcesów wyłącznie okolicznościom zewnętrznym.
Te myśli i przekonania mogą pomóc nam lepiej zrozumieć syndrom DDA i podjąć kroki w kierunku wsparcia oraz uzdrowienia.
Jeśli
zidentyfikujesz u siebie przynajmniej osiem z powyższych objawów, istnieje duże prawdopodobieństwo,
że posiadasz cechy charakterystyczne dla osób z syndromem DDA.
Wynik tego testu ma jedynie charakter orientacyjny.
Aby potwierdzić lub wykluczyć diagnozę, konieczna jest konsultacja ze specjalistą.
Z jakimi trudnościami często mierzą się dorosłe dzieci alkoholików?
- poczuciem odmienności i brakiem zrozumienia ze strony innych,
- trudnościami w zaufaniu drugiej osobie,
- problemami z budowaniem bliskich relacji,
- niską samooceną,
- brakiem radości z życia,
- lękiem przed odrzuceniem,
- obawą przed krytyką, a jednocześnie tendencją do osądzania innych,
- ignorowaniem własnych potrzeb emocjonalnych,
- lękiem przed powtórzeniem błędów swoich rodziców,
- trudnościami z wyrażaniem emocji – od ich tłumienia po nadmierne wybuchy agresji.
Te wyzwania wpływają na ich życie i relacje, dlatego praca nad nimi jest kluczowa dla lepszego samopoczucia i rozwoju.
"Nie ufać, nie mówić, nie odczuwać"
te trzy zasady są często głęboko zakorzenione w głowach osób, które w dzieciństwie doświadczyły problemów z alkoholizmem.
Terapia DDA
Terapia DDA jest przeznaczona dla osób, które dorastały w rodzinach dotkniętych problemem alkoholowym i z tego powodu mają trudności z regulacją emocji, co często prowadzi do problemów w relacjach międzyludzkich w dorosłym życiu. Nie oznacza to jednak, że każda osoba wychowująca się w takich warunkach musi koniecznie skorzystać z terapii.
Terapia DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików) stanowi formę wsparcia i psychologicznego leczenia dla dorosłych, którzy dorastali w domach, gdzie przynajmniej jedno z rodziców lub opiekunów było uzależnione od alkoholu. Wychowywanie się w takim środowisku często pozostawia trwałe ślady, dlatego osoby z dysfunkcyjnych rodzin mogą potrzebować wsparcia psychoterapeuty, aby lepiej radzić sobie z wyzwaniami emocjonalnymi i relacyjnymi w dorosłym życiu.
Dorosłe Dzieci Alkoholików
Dorosłe Dzieci Alkoholików (DDA) częściej borykają się z problemami emocjonalnymi i mają trudności w utrzymaniu zdrowych relacji międzyludzkich. Wychowywane w wymagających warunkach, były zmuszone rozwijać pewne cechy i zachowania, które pomagały im przetrwać w dzieciństwie, lecz teraz stanowią barierę w codziennym funkcjonowaniu społecznym.
Bezradność, poczucie winy i wstyd były dominującymi uczuciami w ich dzieciństwie. W dorosłym życiu wiele osób z syndromem DDA stara się wyprzeć trudne doświadczenia, umniejszyć ich znaczenie lub usprawiedliwiać rodziców. Mimo to, nieświadomie popełniają błędy wynikające z wychowania w środowisku dotkniętym alkoholizmem – czasem same popadają w uzależnienie lub przyciągają osoby mające problemy alkoholowe. Dodatkowo, mogą u nich występować zaburzenia osobowości, takie jak osobowość zależna.
Skontaktuj się z Nami
Uzależnienie jest bardzo złożoną i niszczącą chorobą, a jej skutki mogą być po prostu druzgocące.
Potrzebujesz pomocy dla siebie lub bliskiej osoby?
Zadzwoń lub napisz.
Jakie zachowania przejawia DDA?
Dorosłe Dzieci Alkoholików (DDA) mają tendencję do nadmiernej kontroli, wynikającą z obawy, że bez niej sytuacje z przeszłości mogą się powtórzyć, przywracając chaos i ból znany z dzieciństwa. Często pełniły rolę „ratownika” w rodzinie, interweniując w rodzicielskich konfliktach, a czasem przejmując odwrócone role – opiekując się rodzeństwem lub pomagając nietrzeźwemu rodzicowi.
W dorosłym życiu, mimo braku aktywnego alkoholika, DDA często nadal przejawiają potrzebę kontrolowania bliskich, co może prowadzić do napięć i niechęci ze strony osób poddawanych ich kontroli.
Emocje osób z syndromem DDA
Dorosłe dzieci alkoholików często obawiają się bliskości i mają trudności z wyrażaniem swoich potrzeb, ponieważ w ten sposób tracą poczucie kontroli nad sytuacją.
Ich emocje były ignorowane lub negowane w domu, w którym obecny był alkoholizm, a ich wyrażanie, zwłaszcza w przypadku trudnych uczuć, nierzadko spotykało się z negatywną reakcją ze strony rodziny.
W rodzinach z problemem alkoholowym uwaga rodziców jest zwykle skoncentrowana na skutkach ich picia. W rezultacie dzieci są zaniedbywane nie tylko pod względem materialnym, ale przede wszystkim emocjonalnym, co znacząco wpływa na rozwój ich osobowości.
Leczenie Dorosłych Dzieci Alkoholików (DDA)
W rodzinach dotkniętych problemem alkoholowym wyrażanie gniewu było często postrzegane jako coś niewłaściwego, czego należy unikać – zarówno u siebie, jak i u innych. To podejście kształtuje w nas błędne przekonanie o emocjach, szczególnie o tych trudnych, które tłumimy, przenosząc ten wzorzec myślenia do naszego dorosłego życia i relacji z bliskimi. Tłumiony gniew może prowadzić do depresji i poszukiwania ulgi, którą łatwo odnaleźć w różnych uzależnieniach. Powstaje wtedy błędne koło zależności osób uzależnionych, współuzależnionych i DDA, w którym trudno mówić o poczuciu bezpieczeństwa.
Brak konsekwencji w wyrażaniu uczuć w rodzinie, np. sprzeczne komunikaty typu „kocham cię, idź sobie” czy „niczego nie potrafisz, pomóż mi,” prowadzi do lęku przed odrzuceniem. DDA często zrobią wszystko, aby uniknąć porzucenia.
Ironią losu jest to, że dorosłe dzieci alkoholików nierzadko wybierają partnerów o cechach podobnych do tych dysfunkcyjnych, emocjonalnie niestabilnych rodziców, co zwiększa ryzyko porzucenia i emocjonalnego cierpienia.
„Nie mów, nie ufaj, nie czuj” – te zasady kierują życiem lękliwych osób DDA.
O wiele bezpieczniej jest odciąć się emocjonalnie, niż uczestniczyć w toksycznym życiu rodzinnym. Łatwiej udawać spokój, gdy inni reagują agresją słowną lub niewerbalną. Im bardziej jesteśmy „przeźroczyści” i niewidoczni, tym mniej narażeni wydajemy się na emocjonalne zagrożenia. Nie chcemy czuć, bo kojarzy się to z cierpieniem – uczucia wywołują łzy i ból. W naszej głowie brzmi komunikat: „Unikaj tego.” Nauka nieufności staje się narzędziem przetrwania.
Setki tysięcy osób w Polsce to dorosłe dzieci alkoholików, czyli DDA.
Wiele z nich nawet tego nie wie.
Jak długo trwa terapia DDA?
Podczas indywidualnych lub grupowych sesji terapeutycznych dorosłe dzieci alkoholików mogą zrozumieć swoje mechanizmy działania, nauczyć się zarządzać emocjami i uzdrowić rany z przeszłości. Proces terapeutyczny może przynieść znaczącą ulgę i zmianę, często wymagając wsparcia kilku specjalistów. Terapia bywa czasochłonna i żmudna, a jej długość zależy od głębokości emocjonalnych ran z dzieciństwa oraz od zaangażowania pacjenta, który musi skonfrontować się z trudną i bolesną przeszłością.
Jako DDA zapewne wiesz, że samo próbne zamykanie przeszłości i zapominanie o niej rzadko przynosi trwały efekt – nieprzepracowane emocje sięgają głęboko.
Terapia dla osób DDA
Terapia dla dorosłych dzieci alkoholików może odbywać się zarówno indywidualnie, jak i grupowo. W obu przypadkach proces terapeutyczny może trwać nawet kilka lat i jest prowadzony przez specjalistę ds. uzależnień. Wybór formy terapii zależy przede wszystkim od potrzeb osoby, która chce podjąć to wyzwanie.
Nie każde dorosłe dziecko alkoholika potrzebuje terapii, ponieważ nie każdy doświadcza trudności wynikających z trudnego dzieciństwa, które wpływają na jego codzienne funkcjonowanie. Najczęściej terapia jest zalecana, gdy problemy emocjonalne utrudniają życie i stanowią przeszkodę na drodze do osiągnięcia szczęścia.
Jakie to problemy?
- napięcie emocjonalne,
- poczucie pustki i smutek,
- trudności z koncentracją i częste rozkojarzenie,
- pesymizm,
- wstyd,
- niska samoocena,
- brak wiary w nasze możliwości,
- poczucie samowystarczalności,
- wycofanie i unikanie wyzwań związanych z samorozwojem,
- lęki oraz inne objawy somatyczne.
Problemy te mogą wpływać również na nasze relacje z innymi:
- trudności w mówieniu o emocjach,
- nadmierna odpowiedzialność,
- trudność z czerpaniem radości z bycia rodzicem lub niechęć do posiadania dzieci,
- problemy z komunikacją,
- trudności w dochodzeniu do porozumienia,
- lęk przed związkami i obawa przed wchodzeniem w relacje,
- nieumiejętność budowania trwałych, długoterminowych relacji, co może prowadzić do częstych rozwodów,
- brak satysfakcji z bliskich relacji.
Te wyzwania mogą znacząco wpływać na jakość naszego życia, dlatego warto je rozpoznawać i podejmować działania w kierunku ich przezwyciężenia.
Czy terapia DDA jest skuteczna?
Terapia DDA ma na celu zapewnienie wsparcia i pomocy osobom dorosłym z doświadczeniem dorastania w rodzinach alkoholowych. Terapeuta pomaga w uporządkowaniu trudnych doświadczeń z przeszłości, nazwaniu ich i spojrzeniu na nie z perspektywy, co umożliwia lepsze zrozumienie siebie i połączenie obecnych trudności z przeżyciami z dzieciństwa. Kluczowe jest tu uwolnienie osoby z DDA od poczucia winy za zachowania i emocje innych, aby mogła odzyskać radość życia, bez nadmiernego poczucia odpowiedzialności za każde niepowodzenie. Warunkiem skuteczności terapii jest pełne zaangażowanie uczestnika i gotowość do pracy według jej zasad.
Terapia indywidualna
Terapia indywidualna oferuje bliską relację z terapeutą, co jest korzystne dla tych, którzy nie obawiają się tej formy osobistego kontaktu. Taki sposób pracy pozwala terapeucie głębiej poznać problemy pacjenta, a kameralna atmosfera sprzyja zwierzeniom i umożliwia wyrażenie nawet najbardziej skrywanych emocji. To doskonała opcja dla osób, które nie czują się swobodnie, mówiąc o swoich trudnościach publicznie, nie lubią być oceniane i mają trudności z przyjmowaniem krytyki. Indywidualne sesje pomagają pokonać lęk przed odrzuceniem i wzmacniają poczucie akceptacji. Spotkania trwają zazwyczaj godzinę, odbywają się raz w tygodniu, a czas trwania terapii jest ustalany przez terapeutę na początku.
Terapia grupowa
Terapia grupowa DDA prowadzona jest z udziałem kilku lub kilkunastu osób o podobnych doświadczeniach, co daje poczucie wspólnoty i umożliwia uczestnikom otwarte mówienie o swoich problemach. Dzielenie się przeżyciami na forum grupowym pomaga rozwiązywać własne trudności i daje dodatkową motywację. Terapia grupowa sprawdza się dla osób, które choć nieśmiałe, chcą podjąć wyzwanie i zmierzyć się ze swoimi słabościami. Dodatkowym atutem jest to, że po zakończeniu terapii uczestnicy często podtrzymują kontakty i nadal wspierają się nawzajem. Sesje grupowe odbywają się zazwyczaj raz w tygodniu i trwają kilka godzin.
Etapy terapii DDA
Każdy proces terapeutyczny – zarówno indywidualny, jak i grupowy – zazwyczaj przechodzi przez określone fazy:
Etap I: W pierwszym etapie uczestnik uświadamia sobie, jak bardzo jego trudne dzieciństwo wpłynęło na obecne życie. Celem jest zrozumienie, jak konkretne doświadczenia z przeszłości kształtowały osobowość, relacje z innymi, przekonania i problemy. W tym etapie dużą rolę odgrywa grupa terapeutyczna, która daje poczucie wspólnoty i zrozumienia, co pomaga w procesie uświadamiania sobie wpływu przeszłości.
Etap II: Drugi etap to zamykanie przeszłości i oddzielenie jej od obecnego życia. Na początku uczestnik musi zrozumieć źródło problemów i uporządkować trudne doświadczenia, by następnie szukać nowych sposobów działania, opartych na swoich aktualnych możliwościach, bez ciężaru przeszłości. Na tym etapie pacjent pracuje nad pozytywnym postrzeganiem siebie i rozwijaniem wiary we własną wartość i niezależność. Zmiana myślenia i przeżywania polega tu głównie na dostrzeżeniu dotychczasowych negatywnych schematów. Sukces tego etapu to moment, w którym osoba z syndromem DDA zaczyna wierzyć w możliwość zmiany i rzeczywiście tego pragnie.
Etap III: W trzeciej fazie uczestnik zaczyna wdrażać drobne zmiany w swoim życiu, korzystając z wiedzy i umiejętności zdobytych podczas terapii. Ważne jest, by sprawdził, czy nowe podejście przynosi pozytywne efekty i czy jego plany odpowiadają jego potrzebom. Na tym etapie uczestnik może poczuć większą motywację do dalszych zmian albo kontynuować poszukiwania najbardziej odpowiednich rozwiązań dla siebie. Terapeuta pełni tu kluczową rolę, wspierając pacjenta w realizacji jego zamierzeń.
Terapia DDA – czy jest skuteczna?
Terapia DDA jest uznawana za skuteczną formę wsparcia. Badania potwierdzają, że po jej zakończeniu lepiej radzimy sobie z własnymi emocjami i zaczynamy je lepiej rozumieć. Po zakończeniu terapii staramy się wprowadzać wskazówki, które otrzymaliśmy podczas zajęć, do codziennego życia. Zmiany zazwyczaj nie są spektakularne, lecz zachodzą stopniowo – nasze relacje z innymi zaczynają się poprawiać, rośnie poziom zadowolenia z życia, dostrzegamy sens istnienia i wzmacniamy wiarę w siebie. Po terapii osiągamy większą stabilność emocjonalną (wewnętrzny spokój), zyskujemy więcej optymizmu i zaczynamy żyć na własnych zasadach, na przykład kończąc toksyczne relacje i inwestując w siebie. Jeśli wcześniej borykaliśmy się z objawami psychosomatycznymi, po leczeniu zazwyczaj one ustępują. Całkowita zmiana w postrzeganiu siebie i życia zwykle następuje po około 2 latach od zakończenia terapii.
Aby terapia DDA była skuteczna, nasze zaangażowanie jest kluczowe, a także dostosowanie terapii do naszych potrzeb. W niektórych przypadkach, szczególnie przy głębszych problemach psychologicznych, terapia DDA może wymagać wsparcia w postaci dodatkowej psychoterapii. Kompleksowe leczenie jest podstawą do pełnego wyleczenia.
Dzięki terapii możemy:
- lepiej rozumieć własne emocje i skutecznie radzić sobie z tymi, które nam przeszkadzają,
- zaakceptować i polubić siebie,
- wzmocnić poczucie własnej wartości,
- poprawić relacje z otoczeniem i łatwiej nawiązywać nowe,
- budować zdrowe, oparte na wzajemnym szacunku i zrozumieniu relacje,
- odzyskać równowagę i pewność siebie.
Jeśli chcemy skorzystać z profesjonalnej pomocy, skontaktujmy się z nami i umówmy na spotkanie z terapeutą. Oferujemy wszechstronne wsparcie, by pomóc odkryć nowe, lepsze życie.